C’est le beton qui fait la musique (het is de toon die de muziek maakt)
C’est le beton qui fait la musique of hoe bijzonder ongelukkig dingen gezegd en geschreven worden als iemand ernstig letsel oploopt door een ongeval
Vroeger stond er langs de snelweg A7 naar Groningen een bord in de berm van een betonmaker met de tekst: c’est le beton qui fait la musique. Een veel te moeilijke tekst voor langs de weg, maar ik vond hem wel grappig deze woordspeling op c’est le ton qui fait la musique (het is de toon die de muziek maakt). Want hoe belangrijk is het hoe je dingen zegt. Die Groningse betonboer had dat goed begrepen. Maar veel verzekeraars of schaderegelaars nog altijd niet.
Als ik lees en meemaak hoe moeilijk zij het vinden om empathie te tonen na een ongeluk of toe te geven dat er een fout is gemaakt met ingrijpende gevolgen, wil ik soms wel uitschreeuwen: c’est le beton qui fait la musique!
Een voorbeeld uit de praktijk. Begin dit jaar loopt een cliënt ernstig letsel op. Niets is meer hetzelfde, hij kan niet meer werken, zichzelf en zijn kinderen niet meer verzorgen, niet meer autorijden en heeft ontzettend veel pijn. De verzekeraar reageert met “dat de zaak in behandeling is”, “in onderzoek”, “we schakelen iemand in voor een toedrachtsonderzoek”. O, dat schrijven we wel maar het is niet over de toedracht hoor, het is voor onderzoek naar de schade.
Dan zijn we 6 maanden verder en wordt een voorschot aangekondigd, door de verzekeraar, met een FACTUUR. Ja mijn cliënt krijgt een FACTUUR. Waarop staat dat de financiële afhandeling van deze FACTUUR geschiedt door de boekhouding. Er staat ook nog op creditnota. Dat wel. Toch grote paniek bij mijn cliënt, want die heeft na het ongeval al heel veel facturen gekregen en deze factuur is best pittig en kan hij niet ook nog betalen. Een voorschot heeft hij immers nog niet ontvangen na al dat inschakelen en onderzoeken. Deze FACTUUR komt ook pas na 6 maanden, terwijl de schaderegelaar trots vertelde dat ze op dag 2 “in de zaak was betrokken” door deze voortvarende verzekeraar. Zeker te simpel gedacht dan, dat op dag 2 al een gebaar gemaakt had kunnen worden met een brief of een voorschot betaling. En dat als je een betaling doet je daar geen FACTUUR voor stuurt, maar gewoon een vriendelijke brief waarin je zegt dat je geld gaat overmaken. Want c’est le ton qui fait la musique.
