Vliegrampen

Op 24 maart 2015 is een toestel van Germanwings neergestort in de Franse Alpen. Hierdoor zijn 150 levens te betreuren.
Het vliegtuig werd bestuurd door een gezagvoerder die meer dan 10 jaar voor Lufthansa werkte en meer dan 6000 vlieguren had gemaakt. De copiloot was Andreas Lubitz, een 27-jarige man die sinds september 2013 voor Germanwings werkte als copiloot en ongeveer 630 vlieguren had gemaakt.
Inmiddels staat vast dat de copiloot zwaar depressief was en het toestel heeft laten neerstorten. Hij heeft gewacht tot de gezagvoerder naar het toilet ging en hij alleen in de cockpit was. Lubitz deed de deur van de cockpit op slot zodat niemand van buitenaf de cockpit in kon en liet het toestel dalen. De gezagvoerder heeft geprobeerd om de deur te forceren, tot het moment dat het vliegtuig neerstortte in de Franse Alpen.
Maya Spetter staat nabestaanden bij in de juridische afwikkeling van deze vliegramp. Daarin wordt samengewerkt met het Amerikaanse advocatenkantoor van Kreindler & Kreindler. Dit kantoor is een procedure gestart in Arizona (VS) tegen de vliegschool waar Lubitz zijn opleiding heeft genoten. Dit is het Airline Training Centre, een onderdeel van Lufthansa.
Wilt u meer lezen over deze procedure, lees dan het persbericht dat Kreindler & Kreindler heeft verspreid.

Vliegramp Malaysia Airlines MH17 in Oekraïne en juridische afwikkeling letselschade en overlijdensschade
Een vliegtuig van Malaysia Airlines dat op 17 juli 2014 weg was van Amsterdam naar Kuala Lumpur is neergestort bij de grens tussen Oekraïne en Rusland. Aan boord waren 283 passagiers en 15 bemanningsleden. Al deze levens zijn te betreuren. Dit is een grote tragedie. Wij betuigen de familieleden van de passagiers en de bemanningsleden ons medeleven. In de eerste plaats is van belang dat de lichamen geborgen kunnen worden en teruggegeven aan hun familieleden.
Lees meer over deze vliegramp MH17 van Malaysia Airlines in relatie tot letselschade, schadevergoeding en overlijdensschade op onze speciale pagina “Vliegramp MH17 Malaysia Airlines”

Het toestel verdween op 8 maart 2014 spoorloos van de radar en sindsdien zoekt men naar wrakstukken en vooral naar de zwarte dozen. Zolang de zwarte dozen niet zijn gevonden kan niet worden beoordeeld wie aansprakelijk is voor het verongelukken van het toestel.

Ook na de ramp met het vliegtuig van Malaysia airlines is de luchtvaartmaatschappij op grond van internationale verdragen verplicht om de directe nood van de nabestaanden te lenigen. Dit heeft de luchtvaartmaatschappij gedaan door voorschotten te verstrekken. Daarvan kunnen de nabestaanden bijvoorbeeld hun reiskosten betalen, maar ook het mogelijk weggevallen inkomen compenseren. Zij hebben op grond van het Verdrag van Montréal recht op vergoeding van een bedrag van ongeveer € 129.000. Er geldt namelijk een risicoaansprakelijkheid. Wil de vervoerder aansprakelijk worden gesteld voor een bedrag hierboven dan zal moeten worden aangetoond dat de luchtvaartmaatschappij een verwijt kan worden gemaakt. Omdat de zwarte dozen niet zijn gevonden, valt dit vooralsnog niet te bewijzen.

Ook kan zolang de zwarte dozen niet zijn gevonden, niet worden beoordeeld of mogelijk vliegtuigbouwer Boeing aansprakelijk is omdat er sprake is van een technisch mankement, een productfout.

Op 25 februari 2009 is een Boeing 737-800 van Turkish Airlines vlak voor de landing op Schiphol neergestort. Daarbij zijn negen doden gevallen en raakten 86 mensen gewond. Op 8 maart 2014 verdween een toestel van Malaysia Airways van de radar zonder een spoor achter te laten. Wie is er aansprakelijk voor de schade en waar hebben slachtoffers of nabestaanden recht op?

Welke schade wordt vergoed?
Op grond van verschillende internationale verdragen en haar algemene voorwaarden was Turkish Airlines in ieder geval verplicht de schade aan de bagage en de schade als gevolg van overlijden of lichamelijk letsel tot een bedrag van € 114.000 per slachtoffer te vergoeden. Voor het meerdere is Turkish Airlines aansprakelijk tenzij zij bewijst dat de schuld van het vliegtuigongeval volledig bij een derde ligt. Gelet op de conclusies van de Onderzoeksraad voor veiligheid (www.onderzoeksraad.nl) was dit niet het geval. In dat geval moet volledige schadevergoeding worden geboden boven het bedrag van € 114.000,00.

Veel slachtoffers hebben als gevolg van een vliegramp geestelijk letsel. Wanneer er sprake is van ernstige psychische gevolgen kan er sprake zijn van een PTSS. De verdragen en voorwaarden bepalen dat alleen schade als gevolg van lichamelijk letsel moet worden vergoed.

Aansprakelijkheid van Boeing
Mr Maya Spetter stond een aantal slachtoffers van de vliegramp met het toestel van Turkish Airlines TK 1951  bij. Teneinde hun schade te verhalen werkte zij samen met het Amerikaanse advocatenkantoor Kreindler & Kreindler. Ook werd vliegtuigfabrikant Boeing aansprakelijk gesteld omdat de vliegtuigbouwer op de hoogte was van een technisch mankement aan de linker radiohoogtemeter. Volgens de advocaten was er sprake van een ontwerpfout waarvan Boeing al jaren op de hoogte was. Elke Boeing heeft twee radiohoogtemeters, maar alleen de linker communiceert met het gashendelsysteem. Als die linker meter hapert, krijgen de andere systemen verkeerde informatie zoals bij de poldercrash gebeurde. De advocaten hebben experts ingeschakeld om de zaak te onderzoeken en aangevoerd dat er sprake is van een ontwerpfout die relatief eenvoudig en goedkoop is op te lossen.

Wanneer een vliegtuigfabrikant aansprakelijk kan worden gehouden, zal volledige schade moeten worden vergoed, dus ook de schade die voortvloeit uit het geestelijk letsel. Bovendien liggen de vergoedingen in sommige landen een stuk hoger.